#ดร.เทอดศักดิ์ ฟันธง !! ม๊อบต้านบ้านตุลาการมีทุกสี เกี่ยวข้องกับรัฐล้มเหลว

6 พฤษภาคม 2561 ดร.เทอดศักดิ์ เจียมกิจวัฒนา ได้โพสข้อความระบุว่า (ม๊อบเริ่มชุมนุมขับไล่นายกรัฐมนตรี)

ม๊อบต้านบ้านพัก มีทั้ง เหลือง แดง ฟ้า ขาว เขียว มากันครบทุกสี ไม่ใช่มีเฉพาะแดง ผมคนเชียงใหม่โดยกำเนิด รู้จักทุกคนดี สิ่งที่เคยเตือน ว่า ทุกพรรค ทุกพวก ทุกสี จะรุมกินโต๊ะ เริ่มแล้ว

ทุกอย่างกำลังเดินกลับวังวนเดิม วงจรอุบาทว์เดิม การเมืองน้ำเน่าแบบเดิมๆ รัฐบาลสับสนใจเกมส์ ขาดความแม่นยำ ต่างจากชายผู้น่าสงสารเขาแม่นยำ ลากเกมส์หลอกล่อ เพทุบายหลอกพวกอ่อนประสบการณ์การเมือง เข้าสู่ “เลือกตั้ง” จนต้องไปรับปากต่างชาติ ทั้งที่ประเทศ มิได้ปฏิรูปอะไรเลย

สุดท้ายพรรคปลาไหล จะถอยห่างทิ้งเป็นพรวน เหมือนยุค มาตุภูมิ ที่ถูกหลอกให้ตั้งพรรค แถมสนับสนุนงบ ให้คนใกล้ชิดมายุเลือกตั้ง แล้วจึงร้องปปช.เรื่องใช้ประชานิยม และทุจริต ตอนนี้เขารอเพียงการรัฐบาลทหารประกาศวันเลือกตั้ง แล้วจึงลงมือ

เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้วในปี 2550 มันก็อุบายเดิมๆ ทำแบบเดิม ยึดอำนาจทหาร กลับมาสู่นักโกงเมือง โดยใช้วาทกรรม “เลือกตั้ง”

การไปผลักมิตรให้เป็นศัตรู ตัดเสบียงสีฟ้า ห้ามนายทุนสนับสนุน จับลูกบุญธรรมแกนนพรรคหวังลดความน่าเชื่อถือ บี้เอาผิดแกนนำเหลือง ในคดีต่างๆ แล้วเจรจาเข้าซุ้ม แลกนิรโทษ เงิน รถ ยิ่งทำยิ่งเร่งปฏิกิริยาเชิงการต่อต้าน ผลักมิตรให้เป็นศัตรู

คงลืมกระมังว่า ภาระกิจตามสัญญาประชาคม สัญญาลูกผู้ชาย ชายชาติทหาร มาเพื่อ “ปฏิรูปประเทศ” ที่ลั่นวาจาไว้ 22 พ.ค. 2557 ไม่ได้มาเพื่อ “เลือกตั้ง” แต่ประการใด

วาทกรรม “เสียสัตย์ เพื่อชาติ” เคยถูกต่อต้านด้วยวาทกรรม “เผด็จการ” จนเกิดเหตุการณ์ พฤษภาทมิฬ ในปี 2535 มาแล้ว จนประชาชน บาดเจ็บ ล้มตายจำนวนมาก

“ปฏิรูปก่อนเลือกตั้ง” จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด กระทำโดย “พลเรือน” มานำการปฏิรูแ ชาติจึงจะพ้นภัย ในระยะสั้น กลาง และยาว เมื่อพ้นการเลือกตั้ง ผลการปฏิรูปประเทศ จะยังคงอยู่ มิได้เป็นเผด็จการ แต่อย่างใด

วาทกรรมรัฐบาลพลเรือน “สั่งไม่ได้” กลัวเหมือนรัฐบาลอานันท์ ปัญยารชุน ผู้ใช้วาทกรรมนี้ คงลืมไปกระมังว่าประเทศ ปกครองโดยระบอบพระมหากษัตริย์ทรงเป็นพระประมุข มิใช่ทหารเป็นประมุข แยกไม่ออก เปรียบไม่เป็นเหมือนกระดานหมากรุก ที่ม้านั้นมีหลายตัว ส่วนขุนมีเพียงตัวเดียว ม้าหลายตัวต้องแยกกันทำหน้าที่ ที่ถนัดในอาณาเขตที่ต้องรับผิดชอบ มิใช่ต้องมาวุ่นในหน้าที่ ที่มิใช่ของตน ที่สำคัญไม่ถนัด

การปกครองประเทศ จึงมีหลักผูกพันเกี่ยวของกับคนทุกสาขาอาชีพ มิใช่ถือตนเป็นใหญ่ แยกไม่ออกระหว่างอำนาจ ความรับผิดชอบ ภาระกิจในหน้าที่ จนลืมหลักการปกครอง ที่มีเป้าหมายสูงสุดคือ มั่นคง มั่งคั่ง ยั่งยืน ก้าวสู่สันติสุขในที่สุด