วันนี้ทางทีมงานวิหคนิวส์ได้ติดตามข่าวสารมาฝากลูกเพจที่น่ารักทุกคนนะคะ ถ้าพร้อมแล้ว ตามทีมงานวิหคนิวส์ไปดูกันเลยคะ
ทีมงานวิหคนิวส์ต้องขอบอกเลยว่า เราทุกคนล้วนทราบกันดีว่า “ความกตัญญูกตเวที” เป็นเครื่องหมายแสดงถึงบุคคลที่เป็นคนดีและเป็นคุณธรรมที่ควรประพฤติปฏิบัติและบุคคลที่พึงอาศัยแต่ผู้อื่นอย่างเดียว โดยผู้อื่นมาอาศัยตนเองไม่ได้ ผู้นั้นเป็นชีวิตที่ไม่ประเสริฐ ไม่มีคนยอมรับ หาความจริงได้ยากเพราะเป็นผู้เอาเปรียบโลกเป็นกาฝากของโลก
โดยในปัจจุบัน โลกมีความเจริญก้าวหน้าทางวัตถุไปอย่างไม่หยุดยั้งส่งผลทำให้สภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงไปทำให้จิตใจมนุษย์ต่ำลง มีความเห็นแก่ตัว ไม่สำนึกบุญคุณ บุคคลที่มีคุณธรรมด้านความกตัญญูกตเวที จึงนับล้วนแต่จะมีจำนวนน้อยลง
ผลดีของการปฏิบัติตนเป็นผู้มีความกตัญญูกตเวที เพื่อให้ชีวิตเรามีคุณค่าท่ามกลางความเจริญด้านวัตถุ เป็นคนที่มีแต่คนรักใคร่ชอบพอ อยากคบค้าสมาคมด้วย มีคนยกย่องสรรเสริญ จึงควรปฏิบัติตนเป็นผู้มีความกตัญญูกตเวทีโดยรู้จักเห็นคุณค่า สำนึกถึงผู้มีพระคุณ และรู้จักตอบแทนผู้ทีพระคุณนั้น อย่างเช่นเรื่องราวที่มีการแชร์กันอยู่บนโลกออนไลน์อย่างล้นหลามเลยทีเดียว โดยได้ระบุเอาไว้ว่า
” วันหนึ่ง ลูกสาวหน้าตาดี ได้พาแม่ผู้ชราไปกินอาหารค่ำที่ร้านเล็กๆแต่หรูหราร้านหนึ่ง ถ้ามองเข้าไปภายในร้านจะพบว่า มีแต่คนชั้นสูงมารับประทานอาหารกันทั้งนั้น ภายใต้บรรยากาศดูขรึมขลัง ใหญ่โตอลังการ
แม่ของเธอดูสูงวัยและท่าทางร่วงโรยเต็มทีแล้ว กินอาหารด้วยมือสั่นเทา จนอาหารหกตกหล่นบนเสื้อผ้าเปรอะเปื้อนเป็นดวง ช้อนกระทบจานชามเสียงดังจนแขกโต๊ะอื่นๆพากันมองอย่างสมเพชเวทนา
ในขณะที่ลูกสาวนั่งข้างๆ กลับไม่สนใจผู้คนรายล้อมตัวเลยแม่แต่นิดเดียว ช่วยตักอาหารและพูดกับแม่อย่างยิ้มแย้มด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน น่ารัก เมื่อแม่กินเสร็จ ลูกสาวซึ่งไม่ได้มีท่าทีอับอายอะไร พาแม่ไปที่อ่างล้างมือหน้าห้องน้ำ ช่วยเช็ดรอยเปื้อนจากเศษอาหารบนเสื้อผ้าของแม่หวีผมให้และช่วยขยับแว่นให้เข้าที่เข้าทาง เมื่อเธอก้าวเท้าเดินออกมานอกร้าน คนทั้งห้องมองมาเป็นตาเดียวกัน สายตาเหมือนจะบอกความหมายว่าไม่อายบ้างหรือที่มาทำรุ่มร่ามในร้านหรูเช่นนี้
ต่อจากนั้น ลูกสาวก็เดินมาจ่ายค่าอาหารแล้วพาแม่เดินช้าๆผ่านโต๊ะอื่นๆไปยังทางออก มีชายกลางคนในหมู่แขกตะโกนบอกผู้ที่เป็นลูกสาวว่า “สาวน้อย เธอทิ้งอะไรไว้หรือเปล่า?” ลูกสาวตอบว่า “ก็ไม่มีอะไรนี่คะ” ชายวัยกลางคนพูดแย้ง คนทั้งร้านเงียบกริบแล้วพูดต่อว่า “เธอทิ้งไว้แน่ เธอทิ้งแบบอย่างไว้ให้ลูกสาวทุกคน และสำหรับแม่ทุกคนด้วย” ลองคิดดูนะว่า “เมื่อเรายังเด็ก เราเลอะเทอะเปรอะเปื้อนและส่งเสียงดังน่ารำคาญกว่านี้หลายเท่า แม่ไม่เห็นเคยอายใคร”
อย่างไรก็ตาม เรื่องราวดังกล่าวมันสะท้อนให้เห็นว่า การได้มีโอกาสใส่ใจดูแลพ่อแม่ที่เคยดูแลเรามาตั้งแต่เด็ก น่าภูมิใจที่สุด เห็นด้วยไหมคะ?
