นิหกนิวส์ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี ซึ่งลูกที่ดีควรจะพึงปฏิบัติของพ่อและแม่ของตัวเอง แต่บางครั้งอาจมีบางอย่างเข้ามาในชีวิตจนทำให้ลืมบางสิ่งตรงนี้ไปเลย แต่สำหรับชายคนหนึ่งที่เพิ่งรู้ความจริงว่าคนที่เลี้ยงเขามานั้นไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงแล้ว เขาจะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไปดี ดังเช่นเรื่องราวของชายหนุ่มรายหนึ่งที่มาเล่าประสบการณ์ชีวิตของตัวเองผ่านโลกโซเชียลออนไลน์มาให้ชาวเน็ตให้อ่านกันว่า
” ผมชื่อต้าฉวน เป็นคนบ้านนอก เข้าเมืองไปหางานทำ เลยทำให้ผมได้รู้จักกับ “เฟินเฟิน” เธออายุน้อยกับผมทั้งสวยและอัธยาศัยดีทำให้ผมตกหลุมรักเธอทันที ผมตามจีบเธออยู่สักพักแล้วแล้วรู้สึกชอบพอกันจึงตัดสินใจเป็นแฟนกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมใช้เงินกว่าครึ่งหนึ่งของเงินเดือนหมดไปกับการซื้อของปรนเปรอเธอ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมเปลี่ยนใจเพราะผมรักเธอแล้วผมก็ตั้งใจจะดูแลเธอ
จนกระทั่งผมอายุ 25 ปี ก็เกิดมีความคิดว่า อยากจะมีครอบครัวแล้ว ผมเลยพาเฟินเฟินไปรู้จักกับพ่อแม่ เมื่อพ่อแม่ได้เห็นหน้าแฟนสาวผมครั้งแรกพวกท่านก็ต้อนรับเป็นอย่างดี หลังจากไปหามาหาสู่ไม่นาน แม่ผมเลยบอกว่าถ้ารักกันชอบกันก็แต่งงานทำให้ถูกต้อง ผมเห็นด้วยจึงเข้าไปคุยกับครอบครัวของเธอ
พ่อแม่ของเฟินเฟินเรียกสินสอดจำนวนหนึ่ง อีกทั้งยังบอกให้ผมซื้อบ้านใหม่เพื่อเป็นเรือนหอ แต่ตอนนั้นผมเองรายได้ก็ไม่มาก เก็บเงินได้ก้อนหนึ่งพอจะดาวน์บ้านได้ แต่ก็จะไม่มีเงินเหลือเป็นค่าสินสอด ผมจึงกลับไปบอกพ่อแม่ แต่พ่อกับแม่ของผมก็ไม่ได้มีเงินมากมาย ท่านจึงช่วยได้แค่บางส่วน ซึ่งก็ยังไม่พอกับที่พ่อแม่ฝ่ายหญิงขอ ผมบอกให้พ่อแม่เอาที่นาไปจำนอง เอาเงินมาก่อนแล้วผมค่อยหามาคืน แต่พ่อแม่ก็ไม่ยอม เพราะที่นาเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่จะทำมาหากินได้
เมื่อหมดหนทางผมจึงกลับไปคุยกับครอบครัวเธอตามตรง แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะทางฝ่ายหญิงปฏิเสธ บอกว่าถ้าผมไม่สามารถหาเงินมาได้ครบตามจำนวนที่คุยกันก็จะไม่มีงานแต่งงานเกิดขึ้น ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ผมจึงต้องยกเลิกแผนการแต่งงานไป เฟินเฟินเองก็เริ่มห่างเหินไป อาจเป็นเพราะเธอเห็นว่าผมไม่มีอนาคต และไม่สามารถดูแลเธอไม่ได้
ต่อมาผมจึงกลายเป็นคนซึมเศร้า โดนแฟนทิ้ง ผมได้แต่โทษพ่อแม่ที่ไม่ยอมหาเงินมาให้ผมแต่งงาน ผมโกรธมากเลยไปทำงานในเมืองไม่กลับมาหาพ่อแม่นาน 3 ปี จนมาวันหนึ่ง ญาติผมโทรมาบอกว่าพ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาล ต้องการเลือดด่วน ให้ผมรีบกลับมา ผมตกใจมากรีบนั่งรถไฟกลับไปทันที เมื่อไปถึงหน้าห้องตรวจเตรียมเจาะเลือด ปรากฎว่าผลเลือดของผมไม่ตรงกับใครเลย แต่ยังดีที่อาการของพ่อแม่ค่อยๆดีขึ้น
หลังจากนั้นผมก็ไปถามเรื่องผลเลือดกับพ่อแม่ ปรากฎว่าความจริงแล้วผมไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อกับแม่ เป็นเด็กที่ถูกทิ้งไว้ พ่อมาเห็นเข้าเลยเก็บผมมาเลี้ยง เมื่อผมได้ยินดังนั้น น้ำตาผมไหลออกมาทันที พ่อแม่เลี้ยงดูผมมาอย่างดี แต่เพราะแค่ผู้หญิงคนเดียวทำให้ผมไม่ได้กลับมาถึง 3 ปี ผมมันลูกเนรคุณแท้ๆ ผมก้มลงขอโทษพ่อแม่ แต่พวกท่านไม่โกรธกลับบอกเพียงว่า “วันนี้ลูกกลับมาก็ดีแล้ว…” และสัญญากับตัวเองเอาไว้ว่า ต่อจากนี้ไปผมตั้งใจจะดูแลพ่อแม่ให้ดี ตอบแทนบุญคุณที่ท่านเลี้ยงดูผมมาอย่างดีตลอดชีวิตของท่าน ”