ดร.สุกิจ พูนศรีเกษม ผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมายโพสต์เฟสบุ๊คถึงการใช้มาตรา100/2ไว้ดังนี้ว่า
การให้ข้อมูลของจำเลยในลักษณะใดจึงจะเป็นผลให้จำเลยได้รับประโยชน์ จากการลดโทษตามมาตรา 100/2 พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษฯ ศาลฎีกาบางแนววางหลักไว้ว่าจำเลยเพียงแต่ให้ข้อมูลที่เกี่ยวกับการกระทำความ ผิดของตนเองก็ถือว่าเป็นการเพียงพอแล้ว (คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1361/2549,5856/2549,526/2551)
การตีความของศาลฎีกาในคดีสอดคล้องกับเจตนารมณ์ของการบัญญัติมาตรา 100/2 พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษฯ ที่ต้องการจะทำลายเครือข่ายการค้ายาเสพติดซึ่งจะได้ผลก็ต่อเมื่อการให้ ข้อมูลของผู้กระทำความผิดด้วยกัน จึงมีเหตุตามกฏหมาย มาตรา 100/2 พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษฯ ที่ให้อำนาจศาลลงโทษผู้กระทำผิดน้อยกว่ากฏหมายกำหนดได้เท่านั้น วิธีการและผู้ที่จะได้รับประโยชน์ของผู้กระทำความผิด ตามกฏหมายยาเสพติด มาตรา 100/2 นั้นมีอยู่ 2 ช่องทาง
ช่องทางแรกเป็นผลงานตำรวจ ที่ได้จากการจับกุมหรือสอบสวนและผู้ต้องหาให้การว่าซื้อยาเสพติดจากเครือข่ายยาเสพติดจนตำรวจจับกุมได้ และเบิกความต่อศาลผ่านอัยการเจ้าของคดียาเสพติด เพื่อให้จำเลยได้ประโยชน์จากการให้ข้อมูล
ช่องทางที่ 2 เมื่อทนายความรับคดีแล้วเห็นบันทึกการจับกุมว่าจำเลยให้การรับสารภาพว่า จำเลยให้กาารรับสารพ ว่าซื้อยาเสพติดจากใคร ที่ไหน ตำรวจสอบสวนแล้วเป็นความจริงตามข้อมูลจะจับกุมผู้ต้องหาได้หรือไม แต่ตำรวจได้ออกหมายจับ ช่องทางที่ 1 ตำรวจและอัยการมิได้นำ ขึ้นสู่ศาล ทนายความมีอำนาจยื่นคำร้องต่อศาลขอไต่สวน
เพื่อนำพยานหลักฐานเขาสืบให้ศาลเห็นว่า นอกจากจำเลยให้การรับสารภาพแล้ว ยังให้ข้อมูบแก่ตำรวจจึงมีเหตุให้ศาลใช้ดุลยพินิจลงโทษจำเลยน้อยกว่ากฏหมายกำหนดได้ แต่ทั้งสองกรณีนั้นจะต้องเป็นที่พอใจแก่ศาลจำเลยนั้นได้กระทำผิดจริง และยังให้ข้อมูลว่าแก่ตำรวจเพื่อขยายผลจับกุมคดีอื่นไดอีกตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามนรา 176 ไม่ใช่ว่าอยู่ๆจะไปซื้อบันทึกการจับกุม แล้วได้จะได้ประโยชน์จากข้อสันนิษฐานตามกฏหมายดังกล่าว
ดร.สุกิจ พูนศรีเกษม
8 กุมภาพันธ์ 2563
สำนักข่าววิหคนิวส์