หวย 30 ล้านของใคร เรื่องง่ายๆ ทำไมจึงกลายเป็นเรื่องยาก?
“…..ซองพลาสติกใสที่ใช้ใส่ลอตเตอรี่ ถ้าครูปรีชาเป็นผู้ซื้อและรับไปทำตกหายจริง ย่อมเป็นวัตถุพยานสำคัญที่น่าจะมีหลักฐานลายนิ้วมือหรือ “ดีเอ็นเอ” ปรากฏให้สามารถตรวจสอบเป็นหลักฐานทางวิทยาศาสตร์อีกทางหนึ่ง
แต่หากตรวจไม่พบ เรื่องก็เป็นอันจบกันไป ครูคงอ้างได้ยากว่าตนเป็นผู้ซื้อ เพราะทั้งลายมือและดีเอ็นเอไม่ปรากฏ พยานบุคคลหลายปากที่เห็นว่าครูไปตลาดในวันที่ ๓๑ คงไม่เพียงพอที่จะสรุปว่าเป็นผู้ซื้อลอตเตอรี่ “เลขดังกล่าว” ได้
แต่น่าเสียดายที่ระบบงานสอบสวนของตำรวจไทยเต็มไปด้วยปัญหาสารพัด ตำรวจผู้ใหญ่ผู้รับผิดชอบกลับปล่อยให้วัตถุพยานที่มีความสำคัญอย่างยิ่งถูกทำลายไปง่ายๆ โดยไม่มีใครออกมาชี้แจงว่า หายไปจากสถานีตำรวจได้อย่างไร? ใครคือผู้รับผิดชอบ? ทั้งตำรวจผู้เก็บรักษาและผู้บังคับบัญชาระดับต่างๆ ได้มีการดำเนินคดีอาญาและวินัยร้ายแรงผู้ใดหรือไม่ ผลเป็นอย่างไร?
การที่วัตถุพยานสำคัญสูญหายหรือถูกทำลายไปดังกล่าว ได้ก่อให้เกิดความเสียหายต่อคดีอย่างร้ายแรง เพราะรัฐไม่สามารถพิสูจน์ความจริงด้วยหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ให้สามารถสรุปผลให้ประชาชนเชื่อถืออย่างมั่นใจได้
ซ้ำยังสอบสวนทำให้พยานผู้เป็นพลเมืองดีและผู้เสียหายกลายเป็นผู้ต้องหาอย่างน่าอนาถ! แต่ละคนเข็ดขยาดๆ ไปตามๆ กันอีกด้วย! ”
พ.ต.อ.วิรุตม์ ศิริสวัสดิบุตร
ที่มา: ไทยโพสต์ คอลัมน์: เสียงประชาชนปฏิรูปตำรวจ
สำนักข่าววิหคนิวส์