มีคำถามที่เซ็งแซ่ไปทั้งเมืองตอนนี้ว่าเหตุใดนายปิยบุตรจึงจ้องตามราวีกับสถาบันกษัตริย์ไม่หยุดหย่อน
ขอพาเราย้อนไปดูปูมหลังของนายปิยบุตรในวัยละอ่อน เขาเกิดในครอบครัวที่ยากจน แต่พ่อของเขาต้องการให้ลูกๆมีหน้ามีตาทัดเทียมกับลูกเศรษฐีจึงพยายามส่งให้เขาได้เข้าไปเรียนที่รร.อัสสัมชัญ ซึ่งเป็นโรงเรียนของลูกเศรษฐีคนมีเงิน
เมื่อปิยบุตรเข้ามาอยู่ในสังคมของโรงเรียนนี้ เขามีความรู้สึกว่าตนเองต่ำต้อย มีความแตกต่างทางชนชั้นกับเพื่อนในชั้นเรียน เขากลายเป็นคนเก็บตัว ไม่เคยร่วมกิจกรรมกับเพื่อน เฉยเมย ไม่ค่อยพูดจาสุงสิงกับใคร จนเพื่อนๆตั้งฉายาว่า”ไอ้ปึ่ง” แทนชื่อ “ป๊อก” ชื่อเล่นของเขา
เขาหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องต้องการทำลายความแตกต่างทางชนชั้นซึ่งกดทับเขาอยู่เวลานั้นให้หมดไป เขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่แต่ในห้องสมุด ค้นคว้าเรื่องการปฎิวัติโค่นล้มกษัตริย์ในฝรั่งเศสและการปฎิวัติบอลเชวิคในรัสเซียซึ่งเขามองว่านั่นคือหนทางเดียวที่จะสลายชนชั้นให้หมดไปแบบขุดรากถอนโคน เขาอ่านซ้ำไปซ้ำมาจนจำขึ้นใจทุกบรรทัด
เขาประกาศกับเพื่อนๆว่า “โรงเรียนมีอัสสัมชนิก มีชื่อเสียงโด่งดังมากมาย ต่อไปเราก็คือหนึ่งในนั้น”
บุญเกื้อ ปุสสเทโว
9 พฤศจิกายน 64