ทีมงานวิหคนิวส์ได้นำข้อมูลมาจากสำนักข่าวต่างประเทศ โดยมีสาววัยรุ่นคนหนึ่งชื่อ อาจิ้ง อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทเล็กๆ วันหนึ่งเธอตั้งครรภ์ทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงาน ทำให้พ่อแม่ของเธอโกรธมาก เค้นถามเอาความจริงว่าใครเป็นพ่อของเด็ก อาจิ้งไม่มีทางออกจึงโกโหว่าเป็นของหลวงพ่อที่มีชื่อเสียงในหมู่บ้าน หลังจากที่อาจิ้งคลอดลูกเป็นเด็กผู้ชาย พ่อแม่ของเธอจึงอุ้มเด็กเอาไปให้หลวงพ่อในวัดแล้วบอกว่า “นี่เป็นลูกของหลวงพ่อ” หลวงก็รับไว้และพูดว่า “อย่างนั้นหรือ”
เรื่องราวนี้ทำให้คนทั้งหมู่บ้านต่างเอาไปเล่านินทาเสียๆหายๆ ทำให้หลวงพ่อเสื่อมเสียงชื่อเสียงอย่างมาก ชาวบ้านก็ด่าว่าสารพัน แต่หลวงพ่อไม่ได้สนใจตั้งใจเลี้ยงเด็กคนนี้ อุ้มเด็กไปขอนมตามบ้านของชาวบ้าน
ในที่สุดอาจิ้งทนไม่ไหวที่ชาวบ้านรุมด่าหลวงพ่อมากมาย เธอยังมีจิตสำนึกอยู่จึงบอกความจริงกับพ่อแม่เธอว่าพ่อของเด็กคือใคร ทำให้พ่อแม่เธอเดินไปหาหลวงพ่อที่วัดเพื่อขอเด็กคืน เด็กคนนี้อ้วนท้วนสมบรูณ์มาก กำลังน่ารัก ทำให้อาจิ้งยิ่งรู้สึกละอายใจมากยิ่งขึ้น เพราะหลวงพ่อดูแลลูกของเธออย่างดี เธอจึงขอโทษหลวงพ่อไป แต่หลวงพ่อกลับพูดเหมือนเดิมว่า “อย่างนี้เองหรือ” พ่อแม่ของอาจิ้งจึงถามหลวงพ่อว่าทำไมจึงไม่ปฏิสเธและรับเลี้ยงเด็กคนนี้โดยที่ไม่ใช่ลูกของตนเอง
หลวงพ่อจึงตอบว่า “หญิงคนนี้คงมีความลำบากจึงได้โกโหไปอย่างนั้น หลวงพ่อเองก็ทำบุญด้วยการช่วยเหลือรับเด็กคนนี้มาเลี้ยงไว้ นี้ก็เป็นการทำความดีอย่างหนึ่งนะ อย่างน้อยก็ได้ช่วยชีวิตเด็กหนึ่งไว้”
“คนเราหากต้องการที่จะอธิบายให้คนอื่นเข้าใจ ตั้งแต่เริ่มต้นจนจบนั้นเป็นสิ่งที่ยาก เราต้องเข้าใจในตัวของคนนั้นอย่างดี ไม่ใช่เพียงเพราะฟังคำอธิบายเพียงครั้งเดียวก็สามารถเข้าใจได้ ต้องใช้เวลาและความพยายามจึงจะสามารถทำใให้คนเปลี่ยนความคิดได้ เพราะฉะนั้นจึงรับเด็กคนนี้ไว้ เพียงเพื่อว่าจะให้หญิงคนนี้มีเวลาคิดไตร่ตรองอย่างละเอียดถี่ถ้วนก่อน อธิบายก็เสียเวลาเปล่าๆ เชื่อว่าวันหนึ่งหากหญิงคนนี้คิดได้ ก็จะทำให้ทุกคนรู้แจ้งเองเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง”
หากมองปัญหาไม่ตก ก็ต้องแบกไว้
หากปล่อยวางไม่เป็น ก็ต้องจดจำไว้
หากเสียดาย ก็ต้องเก็บไว้
วันหนึ่งเมื่อแบกไม่ไหวแล้ว ก็จะมองเห็นทางออกเอง
จดจำไม่ไหว ก็จะรู้จักปล่อยวางเอง
เก็บไม่ไหว ก็จะรู้จักไม่เสียดายเอง
เพราะฉะนั้นคนเราอยากถือสา คิดเล็กคิดน้อยมากไป หลับหูหลับตาบ้างก็ดี เรื่องต่างๆก็จะผ่านไปเอง หวงแหนคนที่อยู่ตรงหน้าเรา ทำเรื่องที่อยู่ตรงหน้าให้ดีที่สุด ทุกอย่างก็จะดีเอง
เพราะฉะนั้นคนเราต้องพึ่งพาตนเอง
อย่าร้องไห้เพราะจน เพราะว่าไม่มีใครให้เงินเรา
อย่าร้องไห้บ่นเหนื่อย เพราะว่าไม่มีใครจะมาช่วยเราได้
อย่าคิดที่จะร้องไห้ เพราะไม่มีใครสนใจเรา
อย่าก้มหน้าลง เพราะบนพื้นไม่มีทองมีแต่ก้อนหิน
เมื่อพบคนที่รักเรา ต้องเรียนรู้ที่จะขอบพระคุณ