การนำข้อความของ ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล มาลงในบรรยากาศยามนี้ว่า…
“คนไทยใจดี เอาเงินมาถวายพระเจ้าอยู่หัว แล้วก็นั่งดูท่านทำงาน
คนไทยชอบมานั่งเฝ้าท่านรอรับเสด็จแต่เช้า
มาแค่ขอให้เห็นท่านก็ชื่นใจน้ำตาไหล แต่ไม่เคยมองสิ่งที่ท่านทำ
คนไทยชอบมาขอได้ยินเสียงท่าน แต่ไม่เคยเอาไปคิด
มาแค่เห็น มาแค่ได้ยิน เท่านี้ น้ำตาไหลปลาบปลื้ม แต่ไม่เคยทำตาม”
ทำให้ผมนึกเห็นภาพขัดแย้งต่อไปนี้ผุดขึ้นมาในบัดดล
1. ภาพในหลวงทรงงาน บุกป่าฝ่าดง กรำแดดกรำฝน…พบปะประชาชนในถิ่นทุรกันดาร
อันเป็นความจริงที่พสกนิกรในชนบทได้สัมผัส…และดั้นด้นมาส่งเสด็จพระองค์เป็นครั้งสุดท้าย
2. ภาพนายสุเมธ หอคอยงาช้าง นั่งบรรยายในห้องประชุมติดแอร์เป็นงานหลัก
และเกิดคำถามตามมาว่า เขาได้ทำอย่างที่ในหลวง ร.9 ทรงสอน สักกี่มากน้อย !!?
แม้ภาพที่เขายืนหน้าศูนย์เรียนรู้…ก็ตบแต่งไม่เนียน (เป็นภาพตัดแปะ)
คนรู้ทันเขาดูออกว่า ทั้งนาฬิกาและกระดุมเสื้อมันพลิกกลับด้าน
Cr.@Nuengkan
สำนักข่าววิหคนิวส์